از روز اول عید دست و دلم نمی رفت پُست جدید بذارم واسه وبلاگم. دلیلشم این بود که اصلن به سال جدید خوش بین نبودم و پیش خودم می گفتم خیلی که حال بده، می شه مث پارسال...
اما پنجاه کیلومتری تهران بودم که یکی که اصلن فکرشو نمی کردم، منو به سال جدید امیدوار کرد. اونم کی؟ آرش برهانی...
خداییش فک نمی کردم سال جدیدمو یکی مث امیرآبادی و برهانی بسازن، دم شون گرم.
من که با رادیو گوش می دادم بازی رو. اما خونه که رسیدم، تازه کیف کردم از گل آرش.
ای ول به آرش برهانی
ای ول به پرویز خان مظلومی
ای ول به استقلال که هم رفت حال داد بهشون اساسی، هم برگشت حالشونو گرفت
ای ول به رضا یزدانی با این آهنگ آبی شو