یکی از عوامل اصلی نخریدن بعضی کتابها، حجم بالاشونه. اینو بی هیچ ملاحظهای میگم. خود من از اونایی هستم که خوندن حجم بالای دویست سیصد صفحه اصلن تو کَتم نمیره. مگه اینکه مجبور باشم، یا دیگه چی باشه اون کتاب... اینا رو گفتم که فک نکنین رفتم بالا منبر و دارم نصیحتتون میکنم که کتاب بخونین و کتاب چیز خوبیه و این جور حرفا... بگذریم.
یکی از همین کتابایی که هشتصد صفحه بودنش با همون نگاه اول همچین دهنکجی میکنه به آدم، «اعترافات روسو» ئه با ترجمهی خیلی خوب مهستی بحرینی که نشر نیلوفر درش آورده. یعنی وقتی کتاب رو میگیرین دستتون، قشنگ باید به یه پروژهی چن ماهه فکر کنین و وقت آزادی که هیچ موقع گیر نمیاد. درست مثل وقتی که همیشه آدم میخواد بذاره واسه خوندن «در جستجوی زمان از دست رفته»ی پروست که با وجود ده دوازده بار تجدید چاپ، فکر نکنم بیشتر از چارصد پونصد نفر همهشو خونده باشن... بازم بگذریم.
این «اعترافات» از اون کتاباییه که فقط کافیه بخرینش و صفحهی اولش رو باز کنین. اون وقته که دیگه امکان نداره زمین بذارینش. به نظرم واسه عید کتاب خوبیه. امتحانش ضرر نداره. از ما گفتن بود.
پ. ن: دیگه عادت کردم بگم طبق معمول هر چی جون کندم، عکس کتاب لود نشد...
۲ نظر:
من اين همه كتابو تا سه تا عيد ديگه هم تموم نميكنم..! ولي اينجور كه تعريف كردي اينو بايد بذارم تو اولويت!
احتمالن تو هم مثل خودم یه لیست اولویت داری :)
ارسال یک نظر